အမွတ္တရေန႕ေလး

ခ်ဴိ႕တဲ့ေသာ အၿပဳံးနဲ႕ ငယ္သူခ်င္းေလး
အိမ္လာလည္ဖုိ႕ အၿမဲေခၚတယ္....
"ထမင္းစားသြားပါလား သူငယ္ခ်င္း"..တဲ့
အဲဒီေကာင္ ေပ်ာ္ေနတယ္...
ထုိေန႕က ထမင္းအရမ္းစားေကာင္းတယ္......။ ။

၁၇. ၀၉ . ၀၉

အဘုိးေျပာတဲ့ ေငြစုစာအုပ္ေလး

တခါက အဘုိးရဲ့ ေျပာစကားမွာ
အိမ္တစ္လုံးဟာ သက္ရွိပုံစံနဲ႕ တည္ရွိတယ္တဲ့...။

ဦးေႏွာက္ပုိင္းဆုိင္ရာက အိမ္ေထာင္ဦးစီး..
ေျခေတြ လက္ေတြ ေနရာက အသုိင္းအ၀ုိင္း...
စီးပြားေရးကေတာ့ ႏွလုံးသားတစ္ခုလုိတဲ့......။
(ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အိမ္ေလးကေတာ့ ေမြးရာပါႏွလုံးေရာဂါ ရွိပုံပါပဲ...)

မင္းအေမက တဗ်စ္ဗ်စ္ တေတာက္ေတာက္မုိ႕
ငါတုိ႕အိမ္ေလးမွာေတာ့ သူမက အိမ္ရဲ့ပါးစပ္ေပါက္ေလးတဲ့..။
(ရယ္သံေလးေႏွာတဲ့ အဘုိးရဲ ့အေျပာေလးေပါ့..)

ေမာင္သာယာ... မင္းတုိ႕ေလးေတြက
ေကၽြးေမြးျပဳစုဆဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ စုၿပဳံထားရတာမုိ႕..
(အၿပဳံးေလး တစ္ခ်ဴိ႕နဲ႕ သူ႕အေျပာက..)
တုိ႕အိမ္ရဲ့.. ေငြစုစာအုပ္ေလးေတြ... တဲ့...။

ေၾသာ္..... အဲဒီထဲက
ကၽြန္ေတာ္ဟာ.. အိမ္မက္ဘဏ္ႀကီးထဲမွာ
အဘုိးရဲ့ ေငြစုစာအုပ္ေလး ျဖစ္ေနခဲ့ရေပါ့....။ ။

ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ...?

မင္းငါ့ကုိ ၾကည့္ေနတာေလးကုိ ျမတ္ႏုိးတယ္
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ ….?
မင္းရဲ႕မ်က္၀န္းေတြက ျပာလဲ့ရႊန္းစုိေနတက္လုိ႔ေပ ါ့ ….။

မင္းငါ့ကုိ နမ္းတာေလးကုိ ျမတ္ႏုိးတယ္
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ ….?
မင္းရဲ႕ႏူတ္ခမ္းေတြက ႏူးည့ံေျပပ်စ္ေနတက္လုိ႔ေပါ ့ ….။

မင္းငါ့ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ့ အျပဳအမူေလးေတြကုိ ျမတ္ႏုိးတယ္
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ ….?
မင္းငါ့ကုိ ဘယ္ေလာက္ဂရုစုိက္တယ္ဆုိတာ ျပသေနတက္လုိ႔ေပါ့ ….။

မင္းငါ့ကုိအၿမဲေျပာတက္တဲ့ “ေမာင့္ကုိအရမ္းခ်စ္တာပဲ သိလား”
စကားသံေလးကုိ ျမတ္ႏုိးတယ္
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ ….?
တကယ္ပဲ မင္းငါ့ကုိ ခ်စ္ေနလုိ႔ေပါ့ ….။

မင္းငါ့ကုိ ထိေနတာေလးကုိ ျမတ္ႏုိးတယ္
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ ….?
မင္းဆီကေပးေနတဲ့ ေအးျမမူေတြက ငါ့ရဲ႕ေပ်ာ့ည့ံအားနည္းခ်က္ေတြကု ိ
ေလွ်ာ့ပါးေပ်ာက္ကြယ္ေစလုိ႔ ေပါ့ ….။

မင္းငါ့နဲ႕အတူ ရွိေနတက္တာေလးကုိ ျမတ္ႏုိးတယ္
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ ….?
မင္းဟာ ငါပုိင္ဆုိင္ခ်င္တဲ့သူတေယာက္ျဖစ္ေနလုိ႔ပါ ….။

Crystal Jansen ဧ။္ What I Love About You ကုိ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ ျမန္မာလုိျပန္ရႊီးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အႏူိင္းမဲ့ လက္ေဆာင္မြန္

ကၽြန္မ ငယ္ရြယ္စဥ္ ကေလးဘ၀က "ကၽြန္မရဲ့ အစ္မႏွစ္ေယာက္က ကၽြန္မရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြ ဘယ္လုိမ်ား ျဖစ္လာႏုိင္မွာလဲ"ဆုိေသာ အေတြးေၾကာင့္ ေခါင္းေျခာက္ခဲ့ရ၏။ ယေန႕တြင္မွူ ထုိႏွစ္ေယာက္မွလြဲ၍ ကၽြန္မအတြက္ ပုိေကာင္းေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ဴိး မရွိႏုိင္ေတာ့ပါ....

ကၽြန္မငါႏွစ္သမီး အရြယ္တုန္းကေပါ့။ အေမက မီးဖုိေခ်ာင္ၾကမ္းျပင္ကုိ တုိက္ခၽြတ္ေနတုန္း ကၽြန္မက ေက်ာင္းကုိ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသူေလးအေၾကာင္း ေျပာျပေနခဲ့တယ္။ ထုိစဥ္ အေမက ကၽြန္မကုိ ရုတ္တရက္ စုိက္ၾကည့္ၿပီး ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးပါတယ္။ "သမီးရဲ့ အေကာင္းဆုံး သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က ဘယ္သူလဲ" တဲ့...။
ကၽြန္မ အေမရဲ့ ေမးခြန္းကုိ ေျဖဖုိ႕ ရုတ္တရက္ မေသမခ်ာ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ကၽြန္မ သုံးႏွစ္သမီး အရြယ္က ေဂ်းလ္(Jill)နဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ခုသူငယ္တန္းတတ္ေနစဥ္ ေက်ာင္းမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေဂ်မီ(Jaime)ကုိ ႏွစ္သက္၏။
"ေဂ်းလ္ နဲ႕ ေဂ်မီ ပါ" ဟု ကၽြန္မေျပာလုိက္ပါတယ္။
အေမဟာ ၾကမ္းတုိက္ေနတာကုိ ရပ္လုိက္ပါတယ္။ ၿပီးေနာက္ သူမရဲ့ သန္႕ရွင္းေရလုပ္ရာမွာ အသုံးျပဳတဲ့ လက္အိပ္အ၀ါေတြကုိ ခၽြတ္လုိက္ၿပီး " ေကာင္းၿပီ၊ ဒါဆုိ သမီးအစ္မေတြ ျဖစ္တဲ့ ကရမ္(Karen) နဲ႕ စင္ဒီ(Cindy) တုိ႕ကေရာ"
"ကၽြန္မရဲ့ အစ္မေတြလား.. သူတုိ႕ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြက ဘယ္သူေတြလဲ ကၽြန္မ မသိဘူးေလ"
"မဟုတ္ဘူးေလ.. အေမေျပာတာက သူတုိ႕ကေရာ သူမီးရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြ မဟုတ္ၾကဘူးလား လုိ႕ေမးတာ" ဟု အေမက ဘ၀င္မက်လွသလုိ ျပန္ေမးခဲ့ပါတယ္။ "'ဒါေပမယ့္ သူတုိ႕ေတြက ကၽြန္မရဲ့ အစ္မေတြေလ" ကၽြန္မလဲ အေမရဲ့အဲဒီလုိ ပုံစံကုိ စိတ္ရူပ္စြာနဲ႕ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။
"ဟုတ္ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ သူတုိ႕ေတြက သမီးရဲ့သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြ ျဖစ္ႏုိင္တယ္ေလ.. သမီးရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက တခ်ိန္မွာ သမီးကုိ စြန္႕ခြာသြားႏုိင္တယ္.. သမီးရဲ့အစ္မေတြကေတာ့ သမီးကုိ ဘယ္ေတာ့မွ စြန္႕ခြာသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး"
တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ကၽြန္မဟာ အစ္မႏွစ္ေယာက္ကုိ အနီးကပ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္ေကာင္းေတြအျဖစ္ လက္ခံဖုိ႕စိတ္ကူးဟာ ေတာ္ေတာ္စိမ္းေနပါတယ္။ ကၽြန္မတုိ႕ဟာ အခ်ိန္တုိင္း ကစားစရာေတြအေပၚ၊ အစားအေသာက္ေတြအေပၚ၊တီဗြီအစီအစဥ္ ဘယ္အစီအစဥ္ကုိ ၾကည့္မယ္ စသျဖင့္ သေဘာထားကြဲလြဲမွူေတြနဲ႕ ရန္ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတာ မလား။ ဘယ္လုိလုပ္ ကၽြန္မ အစ္မေတြက ကၽြန္မရဲ့သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြ ျဖစ္လာႏုိင္မွာလဲ? သူတုိ႕ေတြကလဲ ကၽြန္မႏွင့္ အသက္တူၾကသည္လည္းမဟုတ္။ ကၽြန္မတုိ႕အသီးသီမွာလည္း ေက်ာင္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းကုိယ္စီ ရွိၿပီးသားပင္ မဟုတ္ပါလား။
ဒါေပမယ့္ အေမ ဟာ ကၽြန္မတုိ႕ သုံးေယာက္ဟာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြ ျဖစ္တယ္လုိ႕ လက္မခံတဲ့ ကိစၥကုိ ခြင့္မျပဳပါဘူး။ မင္းတုိ႕ ညီးမေတြဟာ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံးတြက္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြပဲ ဆုိတဲ့ စကားကုိ အၿမဲေျပာခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ့ ဆႏၵကေတာ့ တျခားမိဘေတြလုိပါပဲ သူမရဲ့ဘ၀မွာ မရွိခဲ့တဲ့ အရာေတြ၊ ခံစားမွူေတြကုိ ကၽြန္မတုိ႕ကုိေပးခ်င္တာပါ။ အေမဟာ ငယ္စဥ္က တဦးတည္း ႀကီးျပင္းခဲ့ရၿပီး ေမာင္ႏွမသားခ်င္းကုိ အလြန္လုိခ်င္ခဲ့တာေလ။ ေလးႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာပဲ သမီး ၃ ေယာက္ေမြးခဲ့ၿပီးေသာ အခါမွသာလွ်င္ သူမရဲ့စိတ္ကူးကုိ ျပည့္စုံေစမွူ စခဲ့ပါတယ္။
"အေမ သမီးတုိ႕အသီးသီးကုိ လက္ေဆာင္ေကာင္းေတြ ေပးခဲ့ၿပီးၿပီး၊ အဲဒါကေတာ့ ေတာ့ သမီးတုိ႕ရဲ့ အစ္မ၊ညီမေတြဆုိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြပါပဲ၊ ကဲ.. သမီးတုိ႕ ဘယ္ေလာက္ကံေကာင္းၾကလဲ၊ လက္ေဆာင္ေကာင္းေတြ အသီးသီး ရထားၾကတယ္" _ ဆုိတဲ့ စကားေတြဟာ အေမ အၿမဲေျပာေနၾက စကားေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတုိ႕ဟာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြ ျဖစ္ၾကတယ္ဆုိတာကုိေတာ့ သိပ္ဘ၀င္မက် ၾကပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ အေမဟာ ကၽြန္မတုိ႕သုံးေယာက္ကုိ နီးနီးကပ္ကပ္နဲ႕ ရင္ႏွီးစြာႀကီးျပင္လာၾက ေစလုိတာပါ။ အေမဟာ ကၽြန္မတုိ႕ သုံးေယာက္ကုိ ဘယ္သူကုိ ပုိခ်စ္တယ္ အေလးထားပါတယ္ဆုိတဲ့ အမူအရာမ်ဴိး ဘယ္ေသာအခါမွ မျပခဲ့ပါဘူး။ ထုိကိစၥေၾကာင့္ ညီအမ သုံးေယာက္အတြင္းမွာ မနာလုိမွူေတ၊ အဆင္မေျပမွူေတြ ျဖစ္ေပၚလာမွာကုိ သူမ မလုိလားပါဘူး။ ေရခဲျပင္ စကိတ္စီးတာ၊ ေစ်း၀ယ္တာ၊ ေရကူးတာကအစ ကၽြန္မတုိ႕ မိသားစု တစ္စုလုံး အတူတကြျပဳလုပ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတုိ႕ေတြဟာ စုေပါင္းညီညာေသာ မိသားစုပုံစံမ်ဳိး အေလ့အက်င့္မ်ား ရွင္သန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါအျပင္ ကၽြန္မတုိ႕ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ေရာက္ရွိေသာအခါမွာ အေမဟာ စည္းကမ္းတက် ေသေသ၀ပ္၀ပ္နဲ႕ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးရွိေစရန္ အျခားေသာ မိသားစုမ်ား၏ ျဖစ္ရပ္မ်ားကုိ အေျခခံၿပီး ဆုံးမေျပာဆုိတတ္ပါတယ္။
ကၽြန္မတုိ႕ဟာ အေမ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတုိင္း အၿမဲတမ္းေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ၾကပါဘူး။ တျခားေမာင္ႏွမသားခ်င္းမ်ား ကဲ့သုိ႕ပင္ စကားမ်ား ျငင္းခုံတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမ ဆုံးမစကားေျပာေနေသာ အခ်ိန္မ်ား၊ မိသားစု စုံစုံလင္လင္ရွိေသာ အားလပ္ရပ္မ်ား၊ အမွတ္ရဖြယ္ကိစၥရပ္မ်ား ေျပာကာ စကားလက္စုံၾကေသာ အခ်ိန္မ်ဳိးမ်ားတြင္ေတာ့ အေမ ေျပာေသာ "မင္းတုိ႕ကုိ လက္ေဆာင္ေကာင္းေတြ ေပးခံၿပီးၿပီ" ဟူေသာ စကားမ်ားဟာ မွန္တယ္လုိ႕ ခံစားတတ္လာၾကပါတယ္။
ဒီေန႕မွာဆုိရင္ျဖင့္ ကၽြန္မဟာ ဘယ္သူနဲ႕မွ မလုပ္ခဲ့ဖူးေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကုိ ကၽြန္မအမေတြနဲ႕အတူ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါၿပီ။ နယူးေရာ့ခ္ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ က်င္းပေသာ မာရသြန္ေျပးပြဲမွာ ကၽြန္မဟာ အစ္မျဖစ္သူ စင္ဒီ(Cindy) နဲ႕အတူ လက္ျခင္းဆက္ ေဘးခ်င္းကပ္ကာ အတူေျပးခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မတုိ႕ေတြ ပန္း၀င္ၿပီးတဲ့အထိမွာေတာင္ လက္ျခင္းမျဖဳတ္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ကၽြန္မအစ္မ တစ္ေယာက္ျဖစ္သူ ကရမ္(Karen)အိမ္ေထာင္က်ေသာ အခါမွာလည္း သူမ၏အိမ္၌ အိမ္ေဖာ္တေယာက္လုိ အစစအရာအရာ ကူညီမွူေပးခဲ့ပါတယ္။ စင္ဒီ(Cindy)ႏွင့္အတူ ဥေရာပသုိ႕ အတူတူ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကၿပီး တုိက္ခန္တစ္ခန္းထဲမွာပဲ ႏွစ္ႏွစ္တာကာလ အတူတကြ ေနထုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတုိ႕သုံးေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ကၽြန္မတုိ႕ရဲ့ တန္ဖုိးႀကီးလွတဲ့ လွ်ဴိ႕၀ွက္ခ်က္နဲ႕အတူ ယုံၾကည္အားကုိးခဲ့ၾကပါတယ္။
"မင္းရဲ့ အေကာင္းဆုံးေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က ဘယ္သူေတြလဲ"ဟု အေမ ပထမဆုံး ေမးခဲ့ေသာ အခ်ိန္မွ ခုဆုိလွ်င္ ၂၃ ႏွစ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ ဒီေန႕တြင္မွူ ထုိစကားကုိ အေမ ေမးေနရန္ မလုိေတာ့ေၾကာင့္ သူမသေဘာေပါက္ပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္မတုိ႕သုံးေယာက္ သူမ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီ မဟုတ္ပါလား။

Christine Many ၏ The Greatest Gift ကုိ ဘာသာျပန္ဆုိပါသည္...။

အိမ္ေဟာင္းေလး

မုိးရြာတာ အရမ္းလွတယ္
"အေမ"
တခါက အိမ္မုိးေပါက္ေတြ ဖာရတာ
အိပ္ေရးပ်က္တယ္...။

မုိးရြာတာ အရမ္းလွတယ္
ဖာစရာ အေပါက္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး
တစ္ေယာက္ထဲ လြမ္းရတာ ေတာ့
အိပ္ေရးပ်က္တယ္ "အေမ"...။


၃၀. ၀၈. ၀၉