ပ်ဴိမၾကင္...ကမ္းေနဆဲပန္း

လြမ္းျပင္မွာ စီတန္းလုိ႕

ခ်စ္ပန္းကုိင္ ေဖာ္ၾကင္ေဆြ၊ ရွာလုိ႕သာေန။

တေရြ႕မွာ ေပး ၊ မပန္ေတာ့ ေတြး။

သည္ပန္းရယ္ ပန္သူမဲ့စြာရယ္

ပြင့္တတ္ ေလတယ္…။

ပန္းပုိင္ရွင္ မာန္မခ်လုိ႕

အခ်စ္ကုိ သူကၿပိဳင္၊ လြမ္းစပ္မွာ ထုိင္။

နတ္ဘုရားကုိ တုိင္၊ ပန္မည့္သူ ေ၀း၊

တစ္ေယာက္ လာ၊ မပန္ပါ ျပန္လုိ႕သြားတယ္

ခ်စ္ပန္းရယ္ ပန္းဆင္သူကုိ၊ လြမ္းတယ္တဲ့ေလး။

လာပါတဲ့ ပန္ပါ။

ခ်စ္ပန္းရွင္ တေငးေငးနဲ႕၊ ေတြးေမွ်ာ္လုိ႕သာ။

ပ်ဴိေမတုိ႕အလာ၊ ပန္မလားကမ္း။

အပြင့္ကပန္းႏုေရာင္နဲ႕

ေမာင့္ရင္မွာ ပ်ဴိးကာစုိက္လုိ႕သာ

ရလာသည့္ပန္း…။ ။

အၿမဲရွိပါတယ္....

ေတာင္ညိဳမွာပ်ဴိးတဲ့မုိးေတြ

သည္းထန္စြာရူိက္ငုိ တဟုန္ထုိးလုိ႕

နင့္အေပၚစုိစြတ္.. ထီးမုိးေပးဖုိ႕

ငါအနားမွာမရွိတဲ့အခါ…….

ေဆာင္းႏွင္းတေ၀ေ၀

ေအးစက္စြာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ညတစ္ညမွာ

နင့္ကုိငါယုယစြာ ေထြးမေပြ႕ႏုိင္ခဲ့တဲ့အခါ….

ၿပီးေတာ့…….

လြမ္းစြက္ဖြယ္… ေလရူးသုန္လုိ႕

ပူအုိက္တဲ့ ေႏြရာသီေလးမွာ

ေလညင္းေလးေတြလုိ ၾကည္စယ္

ခ်ဴိသာဖြယ္စကားေတြမေျပာႏုိင္ခဲ့တဲ့အခါ…..

နင့္ကုိငါတကယ္မခ်စ္ဘူးလုိ႕

နင္ထင္ရင္ထင္လိမ့္မယ္………………..။

ဒါေပမယ့္……

ခ်ဴိ႕တဲ့ေသာ လူတစ္ေယာက္ရဲ့

ေလာကဓံရဲ့ မေျပလည္မွူမွာ…..

ျပည့္စုံမွူ မွတ္တမ္းတစ္ခု ကုိျပဳစုရင္း….

ပတ္၀န္းက်င္ အသုိင္းအ၀ုိင္းရဲ့

ညည္းတြားသံ ၾကားမွာ…..

ငါ့စိတ္ထဲနင္ အၿမဲရွိပါတယ္…..။

ခ်စ္ေသာ လက္တြဲေဖာ္ေလးရဲ့…

ေရႊရုပ္လြာ အၿပဳံးလွလွကုိေမွ်ာ္ေတြးရင္း

နင့္အေပၚထားတဲ့ ငါ့ရဲ့ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ….

၀င္းပစြာ ကြန္႕ျမဴးေနလုိ႕………..

ငါစိတ္ထဲနင္အၿမဲရွိပါတယ္…….

မုိးစက္ေတြ သိပါတယ္…

ႏွင္းပြင့္ေတြ သိပါတယ္…

ေလညင္းေတြ သိပါတယ္….

ငါ့စိတ္ထဲ နငိအၿမဲရွိပါတယ္…………

ငါ့စိတ္ထဲ နင္အၿမဲရွိပါတယ္……………..။

အလြမ္း ရဲ့ ဆႏၵ

လြမ္းတယ္ကေလးရယ္
အေတြးေတြ ဘယ္ေရာက္ေရာက္
အစနဲ႕အဆုံး မင္းအေၾကာင္းပါဘဲ…..မေတြးရဲခဲ့ဘူး……

အေ၀းေျပး လမ္းတေလွ်ာက္
ဗီးနပ္စ္ ရဲ့၀ိဥာဥ္ လြန္႕လူးပါလာသလုိ…
ေႏြဟာပူပင္မယ္ ့ငါ့ရင္ထဲ လမင္းသာသလုိ
ေအးျမတယ္……

လင္းလက္ေနတဲ့ ၾကယ္စင္ေလးေတြလဲ
ႏွလုံးသားရဲ့ မ်က္၀န္းမွာခ်စ္ရည္ေတြစုိ႕တတ္လာၿပီလုိ႕
ထြန္းလင္းေတာက္ပေနတဲ့ လမင္းႀကီးကုိ
တုိးတုိးေလးေျပာၾကတယ္…….

အကန္အသက္ရွိခဲ့တဲ့
ရက္ေတြရဲ့ ေျပးလြားမွူမွာ ခုိစီးသြားရင္း
မင္းမ်က္၀န္း ခုိးၾကည့္ရတာ…
ငါျမင့္မားတဲ့ ေတာင္ထိပ္ေပၚတတ္ရ သလုိပါပဲ….

ေလရူးေတြေ၀့ေနတဲ့
အခ်ိန္ရာသီမွာ…. ငါ့ရင္ထဲ
လိပ္တတ္လာတဲ့ အခ်စ္ေတြ မ်ဴိခ်ရတာ
စေမာ့တဲ့ အရက္ခြက္ လုိ ခက္ခဲလြန္းပါတယ္….

ထုိက္တန္သည္မွန္း မသိေသးေပမယ့္
ေမွ်ာ္မွန္းေနခဲ့တယ္ ….
ငါ့မ်က္လုံးေတြ စုိလဲ့ေနခဲ့တာ…
သႀကၤန္မုိးေလး သက္ေသရွိခဲ့ရဲ့……..

အဲဒီလုိနဲ႕…
ေမွာက္ထားတဲ့ ဖဲခ်ပ္ေလး
ဖြင့္ဟလုိ႕….. ငါတုိ႕ေတြခြဲခဲ့ၾကေလရဲ့….

(၇) ရက္ကာလရဲ့ အျပင္
လြမ္းရိပ္ေတြ အျပင္အဆင္ လွလုိ႕
ငါသြားတဲ့ ေနရာတုိင္း…. မရွိတာသိေပမယ့္
ရွာခဲ့တာ မင္းမ်က္၀န္းေတြပါဘဲ……

ကေလးရယ္………..
တန္ခူးလဆုိတဲ့လ.. ေလရူးေတြေပြတဲ့အခ်ိန္
မင္းနဲ႕မ်ားဆုံခဲ့ရင္…..
ဒီအေၾကာင္းေတြ အေျခခံလုိ႕..
မင္းကုိခ်စ္ေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခ်င္ပါရဲ့………….။

၁၆.၄.၂၀၀၇.. မွ ၂၃.၄.၂၀၀၇ ကုိခံစားေရးဖြဲ႕ပါသည္….။

ေမွ်ာ္တလင့္လင့္...

မေမွ်ာ္လင့္ပဲ....
ပင္လယ္ေအာ္...တစ္ခုထဲ
ျငိမ့္ျငိမ့္ေလး ကၽြန္ေတာ္ ရြက္လြင့္တယ္...

ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္
၀ုိးတ၀ါးနဲ႕ ဆုိက္မယ့္ကမ္း
ဘယ္ဆီမွန္းမသိေပမယ့္
ပင္လယ္ေအာ္ထဲ ကၽြန္ေတာ္ရြက္လြင့္တယ္....

လွုဴိင္းေတြထန္တယ္
တခါတေလ ေလေျပ ၾကည္စယ္
လွူိင္းအိအိ ကေလးေတြနဲ႕ လဲ.......
ပင္လယ္ေအာ္ထဲ ကၽြန္ေတာ္ရြက္လြင့္တယ္....

ပင္လယ္ေအာ္လုိ႕
ကၽြန္ေတာ္ အမည္ေပးထားတဲ့
သူ႕ႏွလုံးသား ပင္လယ္ေအာ္ထဲ...
ကၽြန္ေတာ္ႏွလုံးသား ရြက္ေလွေလး ရြက္လြင့္တယ္....

ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္
ဆုိက္ကပ္ခြင့္ မရွိလဲ...........
ကၽြန္ေတာ္ ရြက္လြင့္မယ္.........

လွဴိင္းထန္ ေလထန္.....
ေလျပည္ၾကည္စယ္...
လွူိင္းေလးေတြ ၿငိမ့္လဲ
ကၽြန္ေတာ္ ရြက္လြင့္မယ္..........

ကမ္းမေရာက္ေစေတာ့...
ေလွငယ္အုိလုိ႕.... နစ္ျမဳပ္သည့္တုိင္
ကၽြန္ေတာ္ ရြက္လြင့္မယ္.................. ။ ။