ေမွ်ာ္တိုင္းေခါင္တဲ့မိုး

“ေန” တစ္ခ်က္ ...... “လ” တစ္ခ်က္
နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ တိုင္ပင္ပါဦးေလ...
ဗံု နဲ႕ ဖြဲ႕တဲ့ “ေတး”...........
ရလဒ္ကို ေစာင့္ေနတာ.........

တေယာသံေတြ တစ္ရြက္ျပီးတစ္ရြက္
စိုင္းျပီးထြက္သြားၾကျပီ......................................

ေၾသာ္........ သူမကေတာ့ ပိန္လိုက္ေဖာင္းလိုက္
ဒိုင္ခြက္အေဟာင္းက အခုထိ မေျပာင္းေသးဘူး............

မ်က္ႏွာက်က္အမိုးရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းမႈက
ငါ့ၾကမ္းျပင္ကို ပက္ၾကားအက္ေစျပန္ျပီ.............

“အိပ္မက္”
တစ္ခါတည္းမက္ခဲ့တဲ့ တစ္သက္စာအိပ္မက္
ျဖစ္လိမ့္ႏိုးႏိုးေတာင္းတခဲ့တဲ့ “အိပ္မက္”
သူမကသာ ပိန္လိုက္ေဖာင္းလိုက္
က်ဳပ္အိပ္မက္က အခုထိျပန္မလာေသးဘူး........

ေန႔လဲေန႔မို႔ ....... ညလည္းညမို႔
ႏႈတ္မဟပဲ ေငးရီ................................

အေနာက္ေတာင္တမာန္ေတာ္ေရ...
မင္းကုပ္ဆြဲထုတ္ယူသြားတဲ့ ေကာက္ရိုးတစ္စ
အခုျပန္လာေပးဦး.... ျပန္လာေပးေခ်ဦး.......

အဲဒါ ငါသိမ္းဆည္းယုယထားတဲ့ ငါ့အိပ္မက္...
အက္ရွရွအသံအိမ္ကို ေမာ့တင္
ျပန္မက္စရာမလိုတဲ့ အိပ္မက္ကို
မုတ္သုန္နဲ႕ ယူသြားခဲ့ဘူးတယ္ေလ..........

အခုမွ မသိသလိုနဲ႕
အံု႕ရံုေတာင္ မအံု႔ေပးဘူး.......
စိုင္းရံုေတာင္ မစိုင္းေပးဘူး......
မတရားဘူး.... ေႏြဥၾသလည္းေမာေနျပီ....

ျပန္ေပးေတာ့ .... ကဆုန္...
နင္ယူသြားတဲ့ .... ငါ့အိပ္မက္ ေကာက္ရိုး.... ျပန္လာေပးဦး..

ငါ့ ပက္ၾကားအက္ေတြနဲ႕.... ငါ့ ဗံုသံနဲ႕...
ငါ့ စပါးႏွံနဲ႕ ..... ငါ့ လြန္ဆြဲပြဲေတြနဲ႕.....

ေၾသာ္..... ဘယ္ေတာ့မ်ားလည္း ကဆုန္ရယ္................

(ေနႏွင္းစက္)