ဆုံမွတ္တခု ရဲ႕လမ္းခြဲ
ငါမရလိုက္တဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြအတြက္
ဝမ္းနည္းဖို႔လဲ မလိုေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ႕
အိပ္မက္ေတြကို သတ္တိုင္းသာ
တရားခံဆို ပုဒ္မ ၃၀၂ နဲ႔ ျငိခဲ႔တာၾကာျပီ
ခဏခဏ ေသဆုံးခဲ႔ရတဲ
ငါ့အိပ္မက္ေတြကိုသာ အသုဘခ်ခြင့္ရွိခဲ႔ရင္
နင္လိုက္ပို႔ရလို႔ဆုံးမွာကို မဟုတ္ေတာ့ဘူး
ရပ္တန္႕ဖို႔အတြက္မွတ္တိုင္ကို
ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔
အင္အားတမ်ႇင္ေတာင္ မရွိေတာ့ဘူး
ဤသို႔ျဖင့္
ႏွင္းမ်ားနီ၍
ပ်ားရည္မ်ားခါးေသာ
ငါ့ရဲ႕အသဲကြဲခန္း
ၾကယ္စင္မ်ားပါ ငိုေၾကြးၾကကုန္၏။
...ဟန္နီ....
Posts
0 Comments:
Post a Comment