ႏွလုံသားကုိေတြ႕ရွိျခင္း

ေႏြ မုိး ေဆာင္း အေျပာင္းအလဲ မ်ားလဲ

မေသြမေစာင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္ေျခေထာက္ေတြ

အစိမ္းေရာင္ၾကက္ေပါင္ဖိနပ္တရံနဲ႕ အၿမဲေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္

လူတကာေျပာေနတဲ့ ေဖာင္းပြစာရင္း၀င္

အခ်စ္ဆုိတဲ့စကားကို ကၽြန္ေတာ္က အသက္ ၂၀ ေက်ာ္တာေတာင္

နေ၀တိန္ေတာင္နဲ႕ ျပက္ရယ္ဆဲေလ…

ဒါေပမယ့္

ႏွလုံးသား အေႏြးထည္ခၽြတ္ၿပီးေနာက္ ထီးေဆာင္းတဲ့တစ္ေန႕မွာ

မွဴိင္းညဳိ႕ေနတဲ့ တိမ္ေတြကုိကၽြန္ေတာ္ေငးရင္းေပါ့

ရူိက္သံသဲ့သဲ့ေၾကာင့္ တစ္ေနရာ ေငးျဖစ္တယ္...

သူမကမ်က္ရည္ေတြနဲ႕… ျမက္ခင္းစိမ္းတစ္ခုေပၚမွာ

သူ႕ေဘးကေကာင္ေလးကုိ အခါခါမုိးၿခိမ္းသြားလုိက္တာ………

နင္မခ်စ္လဲ ငါခ်စ္တယ္……………………တဲ့

ဘာမွမျမင္ေတာ့……. ဘယ္ႏွစ္ခါလဲခဲ့လည္း မသိ

ေျခဗလာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ရပ္မိခ်ိန္မွာ

အသက္ရူခက္ေလာက္ေအာင္ ႏွလုံးသားက တုန္ခါေနေလရဲ့………

ဒီလုိနဲ႕....

ျမက္ခင္းစိမ္းေတြေသြ႕ေျခာက္

ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ကတၱီပါဖိနပ္တရံနဲ႕

လြမ္းသူ႕ပန္းေခြဆန္ဆန္ ျမက္ေျခာက္ေတြနဲ႕အတူ

မုိးသံနဲ႕ ရူိက္သံသဲ့သဲ့ကုိ လြမ္းတတ္ခဲ့ၿပီ……….

စိတ္ကလဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခ်ဴိ႕နဲ႕

လူတကာ တံေထြးပင္လယ္ထဲ ရြက္လြင့္ေကာင္းဆဲ

ႏုတ္ဖ်ားကလဲ အခါခါေရရြတ္ဆဲ

သူမကုိေတြ႕ရင္ ေျပာရမယ္……ေလ..

“ခ်စ္မိသြားတယ္… နင္မခ်စ္လဲ ငါခ်စ္တယ္”